Obrazy z wnętrza kalpicy.
Kaplica św. Jana z Dukli
Św.Jan z Dukli
Najstarsze kroniki niewiele wspominają o dzieciństwie i latach młodzieńczych św. Jana z Dukli.
Podają,że urodził się w rodzinie mieszczańskiej w Dukli,a rok 1414 przyjmuje się jako datę
jego urodzin.
Wśród nielicznych dokumentów,ławnicy dukielscy pozostawili opinię o młodym chłopcu,
że już „jako młodzieniec odznaczał się czystością obyczajów,pobożnością, a przy tym wielką
trzeżwością sądu”.
Tradycja przekazuje umiłowanie do pustelniczego trybu życia,o przebywaniu w grocie skalnej Zaśpit i pustelni na zboczu góry Cergowej w okolicach Dukli.
Doświadczenia tam przeżyte zadecydowały o wstąpieniu do zakonu św. Franciszka.ok.1440r.
Niewiele też informacji pozostało z życia w zakonie.Pełnił tam wiele ważnych funkcji:wielokrotnie
urząd gwardiana,kustosza,wreszcie kaznodziei,również dla Niemców we Lwowie.
Musiał posiadac cechy charakteru,talent,wiedzę i być lubianym skoro wybierano go na takie stanowiska w zakonie.Świadectwa współbraci przekazują,ze nie lubił słuchac obmów,narzekań,a „śluby
czystości,ubóstwa i posłuszeństwa zachowywał z największą starannością”.Był zakonnikiem wielkiej modlitwy,pokory,cierpliwości i wielkiego opanowania.Przy tym radośc,spontanicznośc,
pieśni religijne,kolędy pisane w języku polskim przez fraciszkanów,przyciągała do nich nie tylko Polaków we Lwowie,ale Rusinów i Ormian.Zakladali bractwa religijne dla świeckich,wspomagali
ubogich ,a nade wszystko byli obrońcami kościoła katolickiego na kresach.
W 1463roku św.Jan z Dukli bedąc pod urokiem nowej gałęzi zakonu o surowszej regule nazwanych bernardynami,przeniósł się do nich.Tam prowadził życie ukryte i ciche.Nie piastował
żadnych fukcji.Głosił kazania i był spowiednikiem.
Pod koniec życia stracił wzrok i ciężko chorował na nogi,ale cierpienia te nie przeszkadzały
w gorliwym wypełnianiu obowiązków zakonnych.Rozmodlony był szczególnie w oddawaniu
czci Maryi i św. Michałowi Archaniołowi.
Umierał 29 września 1484 w święto Michała Archanioła odmawiając psalmy pokutne.
Pochowano go w chórze kościoła św. Andrzeja we Lwowie.
Ijuż następnego dnia po pogrzebie nastąpił cud uzdrowienia współbrata,a potem kolejne i przez wieki bardzo liczne.Wszystkie rozpalały w sercach wiernych cześc do Jana z Dukli.
Czcili go arcybiskupi i zwykli braciszkowie,żebracy i królowie oraz rycerstwo,a obrazy
wotywne ukazują cuda i wyjątkowe wydarzenia.Nabożenstwo do św. Jana z Dukli mieli Zamojscy,
Wiśniowieccy,Zasławscy,Czertwentyńscy,Koreccy,Czartoryscy,Koniecpolscy,Potoccy i inne rody polskie.Zygmunt III i Jan Karol Chodkiewicz przed wyprawą pod Chocim modlili się u grobu św.Jana.Jan Kazimierz został trzykrotnie ocalony za wstawiennictwem św. Jana z Dukli.a uratowanie Lwowa przed Chmielnickim i Tuhajbejem w 1648r.przypisuje się patronowi tego miasta
. Obfitośc łask, która spływała na lud kresów i rosnący kult,przyczyniło się do zatwierdzenia
Jana z Dukli Patronem Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego,a szczególnie Lwowa i ziemi lwowskiej.W1763 r ogłosił to papież KlemensXII.Wielkie też były uroczystości na każdą okazję
związaną ze św. Janem z Dukli.”jak św.Wojciech w Gnieżnie,a Stanisław w Krakowie,tak św. Jan z Dukli we Lwowie.
Jednak bolesne klęski narodowe oddalały kanonizację na dziesiątki lat.Lecz lud czcił go
i modlił,komponowano pieśni,poeci pisali wiersze:Maria Konopnicka,Zygmunt Krasiński,Franciszek Waligórski,ks.Jan Zwoliński,Wincenty Pol napisał legendę,aJan Matejko
namalował obraz.I wspołcześni artysci uwieczniają postac Jana z Dukli.
II wojna światowa zmieniła granice Polski i św. Jan musiał zmienic swoje miejsce.Relikwie
przewieziono do Dukli.Przypomniał o nich św. Jan Paweł II papież i kanonizował Jana z Dukli
w 1997roku w Krośnie.
Św Jan z Dukli jest świętym dla każdego Polaka ,Polski i kościoła na nadchodzący czas.
,